1. stranbêjeke jin e. ez bawer im niha ew a bi me re di otobusa amed-cizîrê de ew e. di qoltixan wî aliyê din e. ristikeke kurdistanê bi xwe vr kiriye. gava din geleek aciz bû. ez bawer im hinekan pêlava xwe ji lingê xwe derxistibû îcar ka bêhn çûbûyê. ya rast a min jî telik e, jixwe min derxistibû,ku bêhn jê nayê. got muawim ka wer vir, bêje van bil sola xwe têxin lingê xwe. ma em mecbûrên vê bêhnê bistînin, pozû me nizanim çi bû, bakterî û pîsî û nizanim çi. ma hûn heywan in, cahil û nezan û we insan nedîtine. û her geş bû. min hew dît xortekê me yê cizîrî(bajarî) ji piştê dengê xwe bilind de huş be, tu kî yî, tu çima dibêjl heywan, mirov carekî dibêje va te bîst caran got, heqaretê dikî. canê got ez jina kurd im, jin im, nizanim çi * yê me yê cizîrî rayê mêranî pê re geş bû got tu fihêt nakî nav 50 zilamî de dikî qîreqîr huş be, terbiyesiz tu yî, jinoniyo xwo bizone(ev devoka bajariyên cizîrê), canê hê bêhtir aciz bû. got mêr çi ye, çi ferq felan bêvan nûka ketin navbera wan. û niha herkes bêdeng e *