101. fikrên mirov çi dibe bila bibe, divê mirov bi her avayî dijûn û heqeretan dûr bikeve. ev du rojin niqaşên di tirşikê de diqewimin gav bi gav kesayeta mirov xera dike. heqeretek nema ji min re nehat kirin. ker, ehmeq, kerê bêmêjî, kerê neehmeq, kole û hwd. lê min qet di peyemeke xwe de heqeretek nekir. û di aliyê îdeolojiyan de jî min tiştek negot. tenê min got ku fikrên xwe bê heqeret diyar bikin. lê ez her çiqas bêjim heqeretan nekin jî wan qat bi qat zêde berdewam kir. li vir şûn de, an divê ez jî bibim hevalê wan û ji wan jî zêdetir heqeretan bikim, an jî divê ez mala xwe bar bikim û ji tirşikê dûr bikevim. min hêvî dikir ku hemû tirşikvanan, sempatîzanan û dijberan jî heq bidim min û wan heqeretên di tirşikê de lanet bikin. lê mixabin yek ji min re dibêje "format heval", yê din dibêje "neheqiyê neke, me bersivên wan da", yekî dinê dest bi qala êrîşên sempatîzanên pkk bike, yekî din ê bêje "yaw temam bes". erê hin nivîskaran bersiv dan lê bi avayekî sivik. hinekan jî fêhm nekir ku mesele ne dijber bûn, an jî ne sempatîzan bûn e. mesele heqeret e. yanê ya ez dibêjim ewe ku, kesekî li hember heqeretan helwesteke xurt nîşan neda. helwesta tirşikvanan, moderatoran, sempatîzanan û dijberan, rê ya heqeretan vekirin pêştir tiştek nîne. samîmiyeta kesî bawer nakim. di vê rewşê de ez jî hez nakim ku şêwaza ku li hember kesên ku ji min re heqeretan dikin xera bikim. ji ber ku dawiya van niqaşên qirêj tuneye. ger wisa bikim, demeke kurt şûn de ezê bibînim ku karaktera min jî xera bûye.