1. Bûyera ku bi lêhaybûna wê, wê gellek kes şaşomaşo bibin û Teşebbusa ku xwe dispêre çavkaniyên weke bûharî û taberî.Here lînkê yanî hima bêjin rast e lê misilmanan digel zanebûna vê yekê jî tim û daîm piştguh kirine. Kurteya bûyerê wiha ye:
Salên pêşîn û dijwar yên pêxemberiyê ne. Û piştî wehiyên pêşî tam sê Sal derbas bûye û wehî ji xwedê daneketiyê û ev him bawermendan dike gumanê him jî neyarên mihemed pêxember lê sor dibin û him jî pêxember bixwe bixwe jî ditengije û dilteng dibe lê nizane çi bike. Lewre wî û çendek misilmanên ku dane dû ji bajarên mekkeyê der kirine û li çolê di zikê konan de tî û birçî dijîn û ambargoyeke bêwijdanî dane ser wan. Di vê rewşê de hin misilman ji tî û birçîna dimirin lê hê jî tu xeberek ji xwedê tune. Û gotinên neyarên pêxember yên weke "mecnûn", "dîn","xeyalan dibîne" " xwedayê wî terka wî kiriye" filan û bêvan êdî li pêxember bûne bar û êdî ew bixwe jî dikeve bêhêvîtiyê. Di nav fikra gelo xwedê ji bo çi terka min kir diçe û tê û hetta dibe ku ji pêxemberiya xwe ew jî ketibe gumanê lê têdernakeve û dikeve binê berpirsyariyek mezin ji ber ku hin misilman di rêya dînê wî de canê xwe dane. Û bi van fikaran biryara xwekuştina xwe dide û diçe serê çiyayê hîrayê da ku xwe biavêje. (ji vê derê pê ve pêxember bûyera xwe vegotiye) Tam wê xwe biavêje xwedêgiravî cebraîl derketiye pêş û gotiye xwe neavêje tu resûlê xwedê yî. Hinekî dilê wî rehet dibe û tê xwarê lê gava tê xwarê dibêje herhal min dîsa xewn dît û dîsa diçe da ku xwe biavêje û dîsa heman bûyer û çend carên din jî û çend carên din jî heya îkna dibe ku resûlê xwedê ye û piştî vedigere nav ehlê xwe çendek şunde weke avê wehî dibarin...