13. (bnr: evîndar im)

Ji derdê evîna yarê

Perîşan im, min sed eman

Ji beyanî ta êvarê

Şaş û gêj û wek serseman,



Wek sersem û wek sewsiya

Digerim li çol û çiya

Goştê canê min heliya

Şiyan û qidûm jî neman. .



Ev ar ê taya evîn e

Nefes li min diçikîne

Min ne mecal, ne hekîm e

Manendê êşa bêderman.



Dil bi birîn û mûmar e

Xedeng li destê nojdar e

Ji ber daxan min hawar e

Qîrek li erd, yek li ezman.



Evîndar im, ez ne dîn im

Di eşqê de Mem û Zîn im

Dil pare û bi birîn im

Ji dil diçe pêt û dixan.



Heta ku ez te nebînim

Maçek ji lêvan nestînim

Pê sedsalan neqedînim

Qet namirim û esselam.



Keçê were ser vî mirî

Goştê ji hestî feşkilî

Carek dest deyn ser vî dilî

Ku lêde manendê keman.



Keçê were min bibîne

Derê mizgeftê danîne

Mirî me, tu bivejîne

Weke Îsa, lê be selam.



Bila em her du zînde bin

Dil de gul û kulîlk vebin

Bi mirinê cuda nebin

Mîna Mem û Zîna Zêdan.



Keçê ji bircê were der

Seryek bide dilê b'keser

Lê ba bijen bi pora qer

Ji bîr bikim kul û derdan.



Ka em biçin bexçê gula

Rizgar bin ji derd û kula

Zend li bin seryan bin bila

Doşek erd be, lihêf ezman.



Ka em herin Omeriya

Li nav bax û hûrdeviya

Tu bibî diya sebiya

Ew çax mirin li ser çavan.



Gelek wek min evîndar in

Bêderfet û ne li kar in

Hin ji wan jî li sêdar in

Wek ev car û wek her deman;



Evîndarê çavên belek

Pora tarî, biskên xelek

Bro Omerî wisa gelek

Dil şa dike bi xeyalan.