11. bila kes dilê xwe negire ger nebêjim ezê biteqim..

du tişt hene dêhna min kişandin

yek jê dewlemendî; ez bala xwe didimê xort û keçên dewlemendan xweşik û qeşeng dibin

min vê yekê hem li amedê, hem li qersê hem jî li stenbolê dîtin.

yav dema diçî sultanbeylî kit ji xweşik û qeşengan nîn e! ji ber ku tev feqîr in, lê dema diçî kadiköy, beşiktaş, şişlî tev xweşik û qeşeng in, di destê wan de du heb telefonên buha, di binê wan de bmw an jî audi, kirasên wan zêdetirî meaşa min e..

tiştê din jî ev e; bi giştî li netew û miletên pêşketî giş xweşik û qeşeng in, miletên binketî û şûndemayî jî tev cirnexweş û xirab in.. mesela diherî awropayê keçikên wan giş spehî ne, kurik dîsa giş qeşeng in lê dema tu têt rojhilata navîn xelaya xweşik û qeşengan radibe..

di nav sînorên tirkiyê de jî wisa ye, îzmîr bajerekî modern û pêşketî ye, spehîbûna keçikên îzmîrê têra xwe meşhur e..

ev her du sedem gelek caran tê hişê min ez nizanim xwudê em hem feqîriyê ceza kirin hem jî bi cirnexweşiyê..

bila di navbera me de bimîne ez ji malbata xwe mînak bidim, xalekî min biyolog e û rewşa wî ya aboriyê gelek baş e. di metropolê de rûdinî, di binê wî de audi a3 heye falan, sê heb qîzên wî hene û kurikek wî heye, yaw qardaşim mariv li rûyê wan dinêre hew dibe yanê, xalekî min î dî heye feqîr e, kurikek û sê qîzên wî jî hene yaw tev cirnexweş in..

min bi rastî fêm nekir ev çi îş e