1. helbesteka binav û deng ya helbestvanê tirk turgut uyar e..
'ikimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
şu aranıp duran korkak ellerimi tut
bu evleri atla bu evleri de bunları da
göğe bakalım
falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
inecek var deriz otobüs durur ineriz
bu karanlık böyle iyi afferin tanrıya
herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım
nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
beni bırak göğe bakalım
senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
seni aldım bu sunturlu yere getirdim
sayısız penceren vardı bir bir kapattım
bana dönesin diye bir bir kapattım
şimdi otobüs gelir biner gideriz
dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
bir ellerin, bir ellerim yeter belleyelim yetsin
seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
durma kendini hatırlat
durma göğe bakalım'
wergera wê ya ku min ji tirkî bo kurmancî wergerandiye:
em her du jî dikarin dilê xwe bi hev û din xweş bikin û li ezmên binêrin
ji van çirayên korik ji van neyşekeran
ji diranên zarokên berşîr ji tavê ji gil û giyayên ziyanok
min ji van çavên min ên bênavber ji xwe dixwin xilas bike
ji van destên min ê newêrek yên ku her û her tiştekî dipelin bigire
xwe ji ser van malan re biqevêze ji ser van û ji ser yên din re jî
û were em li ezmên binêrin
bîskek din re em ê li filan sekingehê bin û li ezmên binêrin
em ê bêjin me li filan derî peya bike otobûs dê bisekine em jî dê peya dibin
ev tarî û zilumata şevê wiha xweş çêbûye helal be ji xwudê re
bila herkes di xew ve here xweş e halo kêfa min jê re tê
pêxwas polîs têr û birçî kî hebe bila di xew ve here
bila herkes rakeve bes ez nahêlim tu rakevî û yek jê ez ranakevim
dema tu kes tunebe em dibin em em ranekevin
çawa be serî li me mest bûye çawa be em ê li rûyê hev bigerin li kolanan
dev ji min berde were em herin seyra ezmên
di van destên te de çi heye nizanim were em li ezmên binêrin
herku digirim pê xurttir dibim qerebalixtir dibim
ev çavên te yên zemanê berê wekê daran wekê ku bi serê xwe bin
ji bo xwîna min li te bikele li te dinêrim dikele
min tu girtî û anîyî vî cihê asê
çi qas pencereyên te hebin yeko yeko min hemû dadan
ji bo ku berê xwe bi min ve bikî yeko yeko min hemû dadan
bîskek din re otobûs tê em ê lê siwar bibin û lêbidin herin
cihekî ku jêrevîn û jêvegerîn jê re nîne bineqîne wekê din na
destên te û destên min besî hev in bêje erê
min tu girtî û ji xwe re hilanîyî nesekine xwe bîne bîra min
nesekine xwe bîne bîra min
nesekine were em li ezmên binêrin
(bnr: sekingeha seyra li ezmên)
|