9.



4. Cih tijîkirin(Compensation, Telafi etme))



Mertala çaremîn Cih tijîkirin e. îzna xwedê em ê îro li ser vê mijarê bisekînin.



Min li ferhengên curbecur lêkolÎnek kir li ser peyva "Telafi etme" û "Compensation" ê, peyva ku şûna wan herî baş digire "cih tijîkirin e". ev peyv hem rengê metodojîya derûnnasîyê dide û hem jî kirasê resenîya kurdî li ser e.



ji bo ku em bingehek bo vê mijarê ava bikin divê em pêşî li ser kabîlîyeteke mirovê a bi navê hesta pêşveçûnê(meyl-i terakki, üstünlük psikolojisi) bisekînin. lê ji ber ku ev hesta pêşveçune mijarek zehf dirêje loma ezê tenê bi pênaseyek bidim û hinek pirtûk û nivîskara ji we ra pêşnîyar bikim.



ji bo mijara Derûnîya pêşveçûnê : Alfred adler, teorîya wî a bi navê "Derûnîya pêşveçûnê".



Pirtûka Bedîûzzeman ê seîdê kurdî a bi navê "mektubat". Divê mijarê de yanÎ di hesta pêşveçûnê de zanînên balkêş bi me re parve dike.



Şehîd Elî Şerîatî jî pirtûka xwe a bi navê "dine karşı din" de hinek li ser vê hesta mirovê disekÎne.



mirov dema ku tê dînyayê bi hesta pêşveçûnê TêR Û TİJÎ ye ango di salên zaroktîyê heya temenê xwe yÊ dirêj de ev hesta mirovê di mirovÊ de dimîne û jîyana wî/ê birêvedibe.



teqez her mirov ji ber vê meyl û hesta xwe her tim dixwaze tiştek hilberîne û her tim dixwaze di nav civakÊ de tiştek bike, xebatek bike, xwe pêşvebibe. di beşekê jîyanê de dixwaze bibe nuwaze ango dixwaze di nav civatekê de behsa wî/ê bête kirin.



vêca gelî xwîşk û birayên ezîz(baş guhê bidine vêrê*) dema ku mirov bi awayek fîzîkî, derûnî anjî civakî de bibe xwedî taybetîyek (qaşo)xirab, qels, bêkêr û kêm. mirov EW KÊMASÎYA XWE di beşeke din de EV (qaşo)kêmasîya xwe nîhayet telafî dike. û bi vî awayî xwe ji wÊ kambaxîyÊ DERDİXE. li gor hizra wî/ê mirovî êdî ew jî zanaye, jîr e û ne kÊm e.



Mînaka yekem(wê qada civaknasÎYê de be): Em hinek kurd bifikirin bila ji kurdbûnîya xwe şerm bikin û ji ber biçûkxistina mÊtîngerAN bila hej kurdbûnîya neke û xwe kêm bibîne aha ev mirovên bi vî rengî 'kÊmasîya' xwe bi axiftina tirkîyeke nazîk vedişêre ango telafî dike.



Mînaka duyemîn: em hevalek bifikirin bila xwedê neke korr be. ev heval vê 'kÊmasî'ya xwe diçe di rÊya stran û hûnermendîyê de telafî dike.



ev cure mertala xweparastinÊ her tim ne neyînî ye di esasÊ xwe de mertalên xweparastinÊ hemî ji bo derûnîya mirozî hewce û elzem e. lê tenÊ divê mirov zêde kûr neçe, di îfrat û tefrîtÊ de nemîne. û mirov divê haj rewşa xwe hebe ger we nebe mirov wÊ hertim nav alozîyeke derûnîyÊ de bibe û ev alozî jî bandor jîyana mirovî bike.



mijara ÎRO bi DAWÎ BÛ. hîvya xwedÊ bibin.*