21. Helbesta wî ya (bnr: gozel) tiştekî nedîyî ye..

gotinên vê helbestê min serobino dikin..



gozel



sîng û berê kewgozelê elegez e,

vê biharê wê xemiliye rez bi rez e:



memikên yarê li ser bedenê cotkanî ne,

xalêd sûret mîna konê kurmancî ne.



guliyên yarê mîna cewên derbiharê,

hev girtine, fitil fitil têne xwarê.



ezî li ser kawkubarê bengiyê xefûr,

min da destan û lîlandin sîmên tembûr.



min got: - yarê, tembûr di destê min de heliya,

were li lawikê xwe kerem ke cotê guliyan.



got: - beytûyo, por û guliyên min qumaş in,

yêngên mîna te bê sewda û bê hiş in:



sîng û berê min zozan e, ez çavreş im,

ne ya te me, para lawikê xwe yê keleş im.



got berzeqê û bi awir li min nihêrî,

awirên wê li min bûn mîna kêr û dirrî.



cotê guliyan bûn cotek mar û li min venîn,

saza min ket, tilî û pêçiyên min lerizîn.



mêrg û geliyên elegezê girtin dûman,

niza’m ji çi re gelo bihar bû zivistan.



1957



fêrîkê ûsiv



(bnr: nîzamettin ariç) û (bnr: erdewan zaxoyî) gotinên helbestê kirine stran û xwandine..

lê bi ya min tu kes nikare weke nîzamettîn ariç xweş bixwîne

Hema dîsa jî erdewan jî maqameke xweş xa xwandiye



bi dengê nîzamettîn ariç:



vîdyoyê veke