19. li gorî belkî hemû analîzan, êdî gelek dûrî azadiyê ye.

piştî şerê daîşê derket holê ku kurdistana nikare xwe biparêze. ji aliyê din ve him ji ber şer him jî ji ber ketina fîyeta petrolê, ekonomîya başûr serûbin bû. ew bi sedan înşaatên beredayî niha giş nîîvço mane û hatine terikandin. ji ber ku vê rewşa nebaş ya aboriyê, aciziya gel jî zêde bû û şerê navxweyî gelek zêdetir derket pêş.

him ji ber sedemên ekonomîk him jî ji ber meseleya xelasbûna serdema serokatiya barzanî, di navbera kdp, ynk û goran de şerek mezin rû da.

em dikarin bêjin ku kurdistana başûr di nav krîzek gelekî kûr e.

dev ji azadbnê bedin, bi ya min îro başûr şerê man û nemanê dide. herkes li gorî serê xwe tev digere, ne rêveberiyek ne jî artêşek hevpar heye. herkes di bin bandora dewlet, îstîxbaratekê de ye û li gorî daxwazên wan tev digerin.



di economistê de analîzek balkêş derketiye di derbarê mijarê de. Here lînkê tê de tê gotin ku ji ber rewşa nexweş ya aborî "hinek pêşmergeyan çekên xwe yên amerîkî, firotine daîşê". û behsa van gotinên min yên li jor dike.

dema yeke biyanî tê û çend rojan kurdistanê analîz dike, bi awayekgelek zelal problema me ya herî mezin dibîne.

di eslê xwe de em jî dizanin lê maşelleh egoyên serokên me jî ji ya erdogan ne kêmtir in.