143. ser xêrê îşev zewicî, niha hê jî dawet didome. wek li jor hatî gotin em pênç şeş niviskarên tirşikê li dawetê amade bûn.



dawet li eywana zewacê ya pirlanta, li eywana duyem pêk hat. ji ber ku ez hinekî zû çûm, qederekî, yanî gelekî * ewqasî li ber deriyê têketinê sekinîm. paşiyê darînê daryo hat, ew û bavê xwe pevre hatibûn ji bismilê, pê ereba xwe; em pevre li ser maseyekî rûniştin. dawet lê dida, cara ewil ez û darînê daryo pevre rabûn qederekî delîlo! reqisîn, paşê hat bîra min ku azad30 di rê de ye, ez vegeriyam ber derî, hatibû, rûniştibû; em hinekî rûniştin hersê, piştî axaftineke kurt em dîsa rabûn delîlo! reqisîn. paşê brusk56 û gelawej jî bi dorê hatin, em ba hev rûniştin; paşê em her pênç pevre rabûn delîlo! reqisîn.



ferhengo jî feqîro carna bi darê zorê carna ew û xwe diket nava dîlanê, delîlo(!) carna jî tenê tenê direqisî; kelecana wî li lingê wî dida; dîsa xweşik bû, pêşiya pora wî dîsa berbijor rast bibû, çav kildayî, bedil lê rûniştibû! ji xweşikiya wî dor negiha bûkê, min nekarî çavdêriya wê bikim!



omer faruq baranê sirûcî jî li wir bû, ew û çend hevalên wî bûn, ji dûr ve me silavek da hev, çend cara reqisî, dema xelatdayînê xelata xwe da û hat xatir xwest û çû, çû, çû û çû. lê dema stranbêj digot "apo apo apo, apê me kurda, serok û rêber birêz ocalan" devê ji kena ki guhê wî diket * heke min nezaniya ku ew talabanîcî ye min ê bigota ev camêr apocîyekê esîl e.



kola, çerez (fişteq, behîv, fisteqê binerdê) û dawiyê jî paste hat; min û xwe têr xwar.



axirê eywan hêdî hêdî vala dibû, darînê daryo divê vegeriyana bismilê, em yên mayî jî (brusk56 û gelawej hinekê din zutir derketin) pevre rabûn, me xatir ji ferhenga şikestî xwest û careke din gotiyê ser xêrê be, û em belav bûn.