9. Rojek çend mirov bi erebê çûne cihekî, di rê de ne. Li ser tiştên rojane dipeyivin. Ku ez ne şaş bim diçin hawarîye. Kerek tê pêşiya wan û li ser rê naçe. Van xelkê di erebê de ne dikin nakin ker li ser rê ranabe.
Yekî di nava wan de, yê ku dinya dîtî, kalekî heftê heştê salî, ji erebê peya dibe û diçe ba kerê. Ramûsanekê li anîya kerê datîne û dibêje :
"eferim ji te re. Wellehe te tenê eslê xwe wenda nekirîye. Sed cari eferim ji te re!"