7. Seyîd Eliyê Findikî û helbestvaniya wî



Hewlêr (Rûdaw) - Di edebiyata klasîk a kurdî de gelek navên hêja û diyar hene. Yek ji van kesan helbestvanê kurd Seyid Eliyê Findikî ye. Seyid Elî yek ji stûnên helbesta kurdî ya klasîk e û xwediyê gelek berhemên olî û wêjeyî û dîwaneke giranbuha ye.



Zimanê Seyid Elî zelal û sade ye, ji ber vê jî dîwana wî pir tê xwendin û heta niha gelek caran hatiye çapkirin.



Seyid Elî li ser mijarên olî dinivîse, herwiha hestên xwe yên evîndarî û dîtina xwe ji jiyan û mirinê re bi helbestên xwe tîne ziman.



Seyid Eliyê Findikî zana, olperest û helbestvanekî kurd yê klasîk yê binavûdeng bû. Seyid Elî di sala 1892an de li gundê Findikê yê girêdayî Sêrtê li Bakurê Kurdistanê ji dayik bû. Ew zaroktiya xwe li gundê xwe derbas dike û xwendina xwe li ber destê alim û zanayên navçeyê dike û îcazeya xwe distîne.



Seyid Eliyê Findikî gelek berhem afirandine û dîwaneke helbestan li pey xwe hişt ku heta niha 6 caran hatiye çapkirin. Findikî li ser gelek mijaran nivîsandiye wek: mirin, gor, dostanî, wefadarî, qencî û xirabî, xurbet û xerîbî.



Piştî nexweşiyeke giran, Seyid Eliyê Findikî di 1ê Nîsana 1967an de wefat kir û gora wî niha li Cizîrê ye û li ser gora wî ev malikên helbesta wî hatine nivîsandin:



Di dunyayê heçî rabê

Feqîr û Şêx û Axa bê

Ji ber mirnê xelas nabê

Di şerq û hem di xerbê de.



Wergirtin: Here lînkê