4. Çavdêrîyek zêde optîmîstîk e. Erê li alîyekî eleqeya zûmreyekî zêde bû lê li alîyekî din de jî windabûna jenerasyonekê bû mesele. Berî kes kurdiya nivîskî nedizaniya ango hişmendiya ji bo kurdiya nivîskî tune bû lewma zêde eleqe jî tune bû lê zarok heta kalûpîr pirranîya Kurdan bi kurdî diaxifiya û difikiriya. Îro Nifşekê mezin zimanê xwe nizane ji bo zanînê jî ti efort serf nake.

Mixabin.