1. fîlma ku Dema ewil derketîbû min temaşe kiribû. Ev a cara duyem bû.

Nizanim çima ez giriyam, dawiya fîlmê kelogirî bûm û rûniştim têra xwe giriyam. Belku jî hincetekê lazim bû bo min ku tengasî û fetisîna di dilê xwe de vereşim. Û vereşiyam jî.

Çîroka Berfe û Jiyan û Temo. Û rêwitiya wan a çîrokî û çîroka wan a rêwitiyê. Bêçaretî, zilm, qeder, asêbûn, asêmayîn û herwiha "hêvî". Her sê jî gelek nas in û ji me ne. Dapîr, qîz û kur.

Saet bû şev nîvê şevê û berbang nêzik bû lê ez hê jî li ser qedera me û çerxa bêdawî ya herûher serê me têxe belayê diponijiyam. Gelo dê çi bibe ev halê me?