6. Tişta hatî serê min jî * ji bo dîtina hevalekî çûbûm Diyarbekirê dema vegerînê bi mebesta ku erebeya mêrdînê siwar bibim bi şaşî siwarê erebaya dêrikê bûbûm. Ya xerab, beriya demeke kin ku bigihîjim dêrikê jê hayil bûm ku li erebeya şaş siwarbûme. Bi meraq û tirs min li derdora xwe nêrî, pişt re ji zilamê li rex xwe pirsî ku erebe diçe kû? Dema got diçe dêrikê wekî ku ser serê min de Aveke sar hatî rijandin matmayî mam. Sihûda min a pîs, Wan deman şerê xendekan dewam dikir û bi ser de xerîb bûm jî li wê herêmê û berêvarê bû û êdî erebe jî nebû ji bo vegerim. Ji hêrsa kelogirî bûm; kesên di erebeyê de xwastin alîkariya min bikin, pîrejineke dilpak xwest min wek mêvan bihewîne wê şevê lê dilê min rehet nebû. taliyê li texsiyekê sîwar bûm û vegeriyam Mêrdînê. Heta hatim malê bibû şev. Çîroka min li diyaran, rihmet li dê û bavên guhdaran, ji bilî fesad û gelajên li ber dîwaran *