1. filîmek Ji serî heta dawî xwerû klîşe. goethe dibêje bin rojê tiştek nû nîne yanî her tişt hatîye dîtin û bihîstin. ser vî miqamî ji mijar û serpêhatîyê zêdetir ya muhîm ziman, çawanî û vegotine.

---spoiler---

The platform fîlmek îspanyaya wargeha têkoşanên çînî ye, ku hewl dide sîstema em tê de rave bike. Bi puntoyên rojname dagirtî, pankartên tevahîya dîwêr vegirtî me dide ber dersên heyatê. Heç wekû hucre têra xwe dil teng nakin, derhêner bi hevokên xav û jiber kirî, bi pêkvexistina xilole film kirye derdê zigêşê. referansa fîlm fikrek populer ê serdema me ye: mirov eslê xwe de xirab e, ji bo mirovê herî baş jî pîsekîya xwe vireşîne firsendek dil diaxivîne jê re bese. Lewra fîlm vîna mirovê qenç ku dixwaze himber vê xirabîya rêxistinbûyî serî hilde lewaz diyar dike, hê di serî de hema bêje bê sebeb wî dike kujer. Hê me negotî çawa çêbû wî mirovê xwenda û dilpak vediguherîne kujerek çavsor. Vê veguherîna serleheng wisan bi lez dide, mirovên di qatên cuda de bi herhalî ji hev îzole, li hev dijminbûyî nîşan dike, bi qurnazî gava xwe li ser rastîya "hevparîya çarenûsa endamên platformê" re diavêje, destê ji bo pirsan bilind bûyî nabîne; ewqas sixtekarî dike kesê ne hişyar be dê bêje raste mirov her wilo bûn, her wiha nin, dê her wisa bin, ji bilî don kîşot û sancho panza kes li halê mîrata dinê napirse. Ev fîlmê qaşo bi mohra "rexneya sîstemê" xwe dide temaşe kirin, ji ber ku destnîşana xirabîya domker û bindestîya bêmefer dike eslê xwe de mezintirîn bangeşeya sîstemê ye.

piştî ewqas nameyên ji bîlal re hatî şandin, dilê derhêner çûye hinek razbarî: bi metafora zarok dil kirye fînala xwe bi peyamek nixumandî pêşkêşke! lê tiştek veşartî nîne. zarok tîmsala masûmîyetê ye, bi wê keçka biçûk girtîyên platformê dibêjin mirov pak tê dinê, em masûm in, karkerên li ber zordestîya "rêveberîyê" nakin kip, bila me rizgar kin.