10. peyva ku ti pêwendîya wê bi lêkera danê tune ye. Ji proto-hindûewropî *dhē(i)- tê ku wateya wê jî miştin e. hevreha dêl, dayên û dotinê ye.

xwedê jî ji xwe û tawê pêk hatîye, taw hêz û şîyan e, di soranîyê de wek twanînê maye di kurmancîyê de jî wateya wê guherîye û bûye tav.