1. Ev peyv mi bir zarokatîya min. Li wan çaxa em li Nisêbînê de bûn û hîn dîya min û bavê min dev ji hev neqerîyabûn. Bavê min zilamek gelekî dirêj û henekvanbû. Kêfa wî jî zaf ji min re dihat. Gava ko ji şixûl dihat malê; mi jî datanî li ser milên xwe û dest bi sitrana " nîskê, hebnokê..." dikir. Ma çiqas kêfa min dihat! Îsal sê sali gihayi ber dîlovanîya Xwedê. Hêvî dikim cîhê wî biheştbi.