3. Di şev da demsala zivistanê da gava jorê hîv hebû û bavê min derî de dikete hundir, di pêşa diya min da zarek hebu her tim gava tê bîra min. Û em ber agirê lokisê rûniştîbûn. bavê min qapûtê xwe derdixist qiravî ji bastuya wî dirijiya û bi cirif digot: -"derva sayî heye û sayî kî mîna tas." Paşê diya min zarok datînî bêşikê û çay dida ser bavê min ra.... qet bîra min naçe ne serma, ne çay, ne bavê min, ne tavehîv ne jî sayî..