25. kurd in.
li welatek weke tirkiyê ku tê de heqê kurdan tune ye bi kurdî perwerde bibin, gelek zehmet e.
lê qene beriya despê kirina dibistanê, li malê bingeha kurdî bistînin, ew ê di pêşerojê de bikaribin hinek din danin ser û xwe xilas bikin.
lê ên ku li malê para xwe nestandine, karê wan zarokan pir zehmet e.

2. ez im.

lê divê mirov serî de, jiyana xwe bike kurdî. di rewşa kurdistana bakûr de ev yek zehmet e lê pêkan e.

temam em mecbûr in biçin dibistanên ku bi tirkî perwerdehiyê didin û zarokên xwe bişînin wan, lê ji bilî wê her tişt di destê me de ye. ger mirov bixwaze dikare li gor kêyfa xwe, zarokê xwe tam weke kurdekî mezin bike.

ji xwe heta 6 salî zarok li mal e. tu bi kîjan zimanî bixwazî dikarî biaxivî. dema herî giring jî ji xwe ev sal in.

paşê piştî çû dibistanê wê elbet tirkî jî hîn bibe û bi tirkî jî biaxive lê axaftina 2 zimanan ne ew qas zor e. tenê divê mirov di malê de bi kurdî bijî. paşê qenalên bi kurdî temaşe bike, kartonên pepûle tv li zarokên xwe bide guhdarî kirin. piştî we kurdiya xwe bi awayekî spehî derbasê zarokên xwe kir, dema mezin bibe wê di internetê de çi bixwaze bikare bibîne û çi qas bixwaze wê zimanê xwe ew qas hîn bibe.

wê ihtîmalek mezin bê û bibe endamê tirşikê ji xwe re peyaman binivîse, çeppikan bistîne felan û bêvan *

yanê wê pêşeroja wî/wê vekirî be.