11. pêwîstiyeke rastîn e, taybetî jî di nivîsandinêde. ji ber ku axaftinêde bi kirpandinê her tişt safî dibe. di nivîsêde wextê mirov hevokeke dirêj dixwîne û di dawiya wêde nîşaneya pirsê dibîne, serê hevokê ji bîr dike û dîsa ji serî ve wê hevoka dirêj dixwîne.

weke din bi kar anîna "ma" yan jî "gelo", resmiyet û cidiyeta di hevokêde derbeke giran dixwe û her carî wateya tê xwestin nade.