2. (bnr: li amedê cihên gerê)

li jêr mijara jor behs li çend ji van cihan hatiye kirin.
min demekî ji devê nivîskarê ermenî migirdîç margosyan bihîstibû digot ji berê de li Diyarbekirê zimanê sûk û bazarê kurmancî bû çendî dikandar û bazirgan ne kurd bin jî ji ber ku miştêrî kurd bûn, bazar û zimanê hevpar yê bajêr kurdî û kurmancî bû. ev yek li Mêrdînê jî heye li wir jî hema bêje hemû ereb û siryanên ser 50 salî bi kurmancî jî dizanin. ji ber ku li wir jî demekî bazar tim bi kurmancî bûye.
lê îro ez didim ber hişê xwe li Diyarbekirê wek naveke kurdî tenê çarşiya şewitî tê bîra min.