3. tişta vê bîranîna min tîne hişê min:

rojek ez li mala hevalên xwe bûm û hevalên min jî li ser telefonan diaxivîn ez jî ji xwe re li goşekî rûniştibûm û min pirtûkek dixwend di wê navberê de hevalekî min jî qala telefonekî dikir ku digot telefon pir xweş e taybetiyên wê gellek kêrhatîne lê telefon hinek mezine, hadê em bêjin te zivistanê kir bêrîka saqoyê xwe lê havînê tu ê çi bikî?



tam di wê gavê de min serê xwe ji ser pirtûkê rakir û min got : têke qûna xwe!!

ji nişka ve ode bêdend bû*

piştî vê bûyerê vaye sê çar sal derbas bûne lê hevalê min hê jî newêre telofonek jîr bikire. lew re ew jî zane ku telefon naçe qûna wî*