1. (bnr: gotinên pêşiyan)

ji bo kesên diçûn bajaran û hînî tirkî û erebî an jî farisî û çanda wan dibûn û dihatin mala xwe ew ziman û çanda wan serdestan dianîn mala xwe tê gotin.

-berê te digot nok, tu çûyî, te gû xwar, tu hatî vêca tu dibêjî leblebî.



mesela dims û pekmez farketmez e, di rastiya rastiyê dims û pekmez gelekî ji hev cuda ye heval!.