3. tişteke ku xwezayî bûna wê meçhul nîne, eşkere ye. êdî kerê me yê reş jî dizane ku hevzayendîtî tişteke fitrî û xwezayî û normal e. lê raste, di vê dinya ya bêdad, bêwijdan û bêînsaf de îmtîhaneke giran e. bêgûman civak hê di vê mijarê Têra xwe zane û Têkildar nîne. mixabin hê hevzayendîtîyê wek nexwaşîyekî an jî wek rêşaşîyê dibînin. di vê nêrîna seqet ya civakê de bandora hemû olan, bandora derûnnasiya civakî û bandora çand û jîyana dîrokî heye. ji ber ku hevzayenditî tişteke xwezayî ye, terikandin an jî asteng kirina wê jî ne mimkun e. çawa mêrek nikare mêrantiya xwe, an jî jinek nikare jintiya xwe biterikîne; lezbiyen jî nikarin lezbiyentiya xwe û gay jî nikarin gaytiya xwe biterikînin.



heta niha gelek hevalên min ên lezbiyen û gay hebûn, ji gelekan re jî hevaltiya min hê berdewam dike, heta ez dikarim bêjim ku di nav hevalêm min ên herî biqîmet de ne. di aliyê rêşaşiyê de ez bi rihetî dikarim bêjim ku li gorî %99Ê CİVAKÊ YÊN QAŞONORMAL SED QAT NORMALTİRİN, SED QAT PAQİJTİRİN, SED QAT BAŞTİRİN, SED QAT mirovhezin. mixabin bi hevzayenditiya xwe ve di civakê de cîh nabînin. ji ber vê yekê ne di jîyana civakî de, ne jî di jîyana aborî de berdewamiya wan tuneye. weke encama vê yekê, hinek ji wan bi neçariyê ve xwe di sektora fuhuşê de dibînin. dîsa %99ê civakê yên bê mêjî, cahil û qaşonormal, zen dikin ku hemû hevzayendan hemîn sektorê de ne.



û di dawiyê de vê yekî jî bêjim ku, weke encama bêrûmet kirina wan, heram kirina wan, tunekirina wan, bi normalî xwe pir pêşxistine, pir zane ne û hûner, siyaset, derûnnasî, civaknasî, felsefe, dîrok û wêje jî tê de, di hemû mijaran de xwedan raman in.