18. Edeteke ne baş e.
Ev edet dişibe xewê, Bênin bîra xwe hûn di nava rojê de bi çi qasî razên ewqas zêde xewa we tê, hûn dibin gêj. Wek ku bi rojan hûn raneketîbin. Telefon jî wisa ye tu bi çi qasî pê re mijûl bibî demeke şûnde ev saetên te yên mijûlîyê roj bi roj zêde dibin.
Ji vir çar pênc meh berê min got di têlefona min de çend sepan hebin ezê jê bibim. Min wisa kir min hemî sepanên ku pê re mijûl dibûm jê birin. Bawer bikin di nava du mehan de min bi qasî 25 kitêb xwendin. Law min got ev telefon her meh bi qasî 12 kitêb xisar li min xistiye. Axirî piştî kitêbeke rûsan hinekî ji xwendinê eciz bûm û dîsa min telefon girt destê xwe û dîsa wa ye Hama bêje du meh in min rûpelek jî pirtûk nexwendiye.
însanek ku mekanîzmaya wî ya otokontrolê qels be divê ji amûrên wek telefonê dûr be. Emrê me dihere em bi telefonê lê temaşe dikin.
Hindek jî dibêjin înternet bixwe nimetek e û bi rêya telefonê tu dikarî ji vê nîmetê sûd werbigrî lê ez bawer nakem. Çimkî agahî û zanînên ku meriv ji rêya telefon an kombersê fêr dibe, pirr zû ji bîr dike, mayînde nabe. Çimkî di înternetê de tu di nava saetekê de hezar tiştên ji hev cuda dixwînî. Ev têgeha lez'ê belayê serê bîr'a mirovan e. Mêjî gêj dibe û tiştan ji bîr dike. Çimkî tu mejiyê xwe hînî çi bikî ew jî wisa bersiva te dide. Tu Hama her tiştî dixwinî mejî jî digire lê ji bela lezê naxe bîr'a te. Loma lazim e em xwe nexapînin.
Pirtûk Heyat in.
Neyse min biryar e sibehê dîsa hemî sepanên wextkûj ên telefonê jê bibim hew dêhn û bala xwe bidim kitêb, fîlm û tirşikê.

8. bi taybetî jî di metropolan de gelek bi hêsanî tê dîtin..

lê divê mariv bi yek-çavî lê nenihêre, hûn ê bêjim çima?

her dem û serdem û heyam li gor taybetî, pêşveçûn û geşedanên mirov, mirovahî û cihanê teşe digire.. hin kes dibêjin sed sal berê ne wisa bû, di malan de ceryan jî tunebû, dema tarîtî û zilûmata şevê, şevê zeft dikir, herkes li derûdora agirekî, findekê diciviyan û şevbûherkan dest pê dikir û şêniyan kêf dikir falan û bewan... îcar ez bipirsim; gelo mirov guherîn an jî teşeya cihanê?

tabî teşeya cîhanê guherî kakacan. heke mariv here sê hezar sal berê hingê mariv dê bibîne ku wan deman jî tiştên ku sed sal berê hebûn, tunebûn. lê mirov her eynî ne, heman in.

yan qenc in, yan qirêj in; aramî û aşitî jî heye, şer û pevçûn jî heye, dilpakî û dilsozî jî heye, zikreşî û çavnebarî jî heye, niha jî heye, beriya niha, hezar sal berê jî hebû, dê siberojê de jî hebe yanî yên diguherin ne mirov in, cihan e. û gelek normal e ku bi guherîna cihanê re mirov jî biguhere, axaftin, sohbet, hevaltî hwd.. tiştên baş in lê ev nayê wê wateya ku formata wana difelişe... bi guherîna cihanê, têgihîştin û mejîyên mirovan jî diguhere..

jêrenot: dema ku nû hatibûm stenbolê, helwest û tevgerên stenboliyan ez şaş metal hêliştibûm, di destê herkesî de telefon û di guhên wan de mûzîk.. kes li kesî nanêre û kes bi kesî re napeyive; min gotibû ev çi ye? ev dinya û çandeke çawa ye? axirê mehekê jê derbas nebû, ez jî bûm wek wan. yanê robot!

jêrenot2: di navbera mala min û nexweşxaneya ku têde dixebitim de saetek rê heye, û di heftê de pênc roj diçim û têm yanê dike deh saet rê.. ger hûn bin hûnê çi bikin? mariv ji ecizî û bêçaretiyê, xema dilê xwe pê telefonê direvîne.. mesele bi kurtasî ev e