1. peyvê ku ez bawerim, ji lêkera mirinê hatiye çêkirin û hatiye xwestin ku wateya fanî bê dan. cêwiyê mirov, wekî herkes dizane meriv e. dibe ku meriv, varyasyonê mirovê ku di devoka de ye. piştî vê vegotina bêzanistî, têkiliya mirov û mervatî jî eşkere bikim û bazdim herim:



(bnr: adem û hewa)

(bnr: hestiyê parsûyê adem)

(bnr: rebenê hewa)

2. esasê peyvê "mirhov" e. ev peyv ji lêkera mirin û navdêra "hov"ê pêk tê.

mir+ hov= yê/a ku hovîtiyê nahundirîne.

wersiyona wê yên li hin deveran:

miro

mo

mû

mere

meriv

3. Bedena bi gel giyan

4. Mexlûqatê ku pirraniya endamên wî xwediyê "fikrên bêyî zanîn"in

5. mexlûqatê ku bi psîkolojiya garanê tevdigere. te dî ji deh kesan sê çar kes bêjin filano yekê xerab e wê yê pêncan bêyî agahî bêje bêşeref e, yê şeşan bêje kîrquzdê ye, wê yê heftan bêje ez di jina wî nim ji sedî dehê mirovan bi aqilê xwe yên din bi kîrên xwe difikirin lew.

6. bi serê xwe ne tu tişt e û bi saya civakê dibe kesayetekî/ferdekî, bê civak jî dibe heyberekî jirêzê û qûrbanekî paşhatî. hegel gotiye lê kurd kirine gotinên pêşiyan: *

(bnr: eger hûn nebin yek, hûn ê herin yek bi yek)

7. hinek av, hinek xwîn û zêdetir kul û elem..

8. Bela ye.
Me xêr jê nedît. Hemû ajal û giyandar jê aciz in. Dar û kulîlk, av û kevir, Erd û Esman jê aciz in. Hindik ma stêrk û feza jî ji mewlida mirovan birevin. dibêm qey xwedê bela me daye lê Haya me jê tune ye, tobestefirullah.
(bnr: ka aqil)