1. Tişta ku min îşev kir. Lê gelo nizanim divê ez kengî rabim? Ji zaroktiya xwe ve heya niha, ji ber ku ez fedî dikim (nizam çima!?) ez hertim di mêvanîyê de heta derengê şevê dimînin. Belku mazûvanên min jî aciz dibin lê dîsa jî nikarim hewl bidim û xatir bixwazim. Dibêm ev jî fobiya min e * teoriya min ew e ku dema mêvan tên mala me, dêûbavê min bi israr dixwazin mêvan zêdetir bimînin û civatê bidomînin, lewma ez jî naxwazim mazûvanên din ji civata xwe bêpar bihêlim. *

Pênase: rewşa mêvanbûnê (bnr: mêvan)

*Edît

2. Sernivîs a ko vê gotinê anîye bîra min:
mêvan ji mêvanan, xwedîyê malê ji her dûyan aciz e.

3. li ba me gîskekî xeyalî yê bi navê hepşo heye. dema mêvan diçin malekê û heywaneke wê malê nebe ku ji mêvanên xwe re serjê bike, hepşo diçe wê malê û xwe serjê dike, xwe digurîne, goştê xwe dişo, piştre dipijîne û diçe ber mêvanan. piştî ku mêvan goştê hepşo dixwin, hestiyên hepşo mîna berê dîsa dibin gîsk û diçe cihê ku jê hatiye.

hin caran jî hepşo diçe mala feqîr û belengazan û xwe ji wan re dike zêr û zîv, da ew mal debara xwe pê bikin. ev hawe nîşan dide ku li ba kurdan mêvantî çiqas girîng e.