. Fîlmê nû yê Miayazakî piştî 10 salan wek surprîz hat nasandin. Fîlm yekem car li derveyî Japonyayê di Festîvala Fîlman a Torontoyê de derket. Piştî ku derhêner teqawid bû, ev fîlm ji bo temaşevanên xwe hîn balkêştir bû. Navê fîlmê bi Îngîlîzî "The Boy and the Heron" e, lê ev nav ji bilî xapandina fîlmê tiştek nake. Fîlm bi rastî li ser bingeha "Kimi-tachi wa Dō Ikiru ka(tu dikare çawa bijî", romanek ji hêla Genzaburo Yoshino ve di sala 1937 de hatî nivîsandin. fÎlm Ji pirtûkê îlham girtiye. Pirtûk di fîlimê de wekî nivîsek ji hêla lehengê ciwan Mahito ve hatî xwendin xuya dike. Fîlm li ser kurekî bi navê Mahito Maki, ku diya xwe di şewata Tokyo de winda kir, diqewime. Piştî bûyerê 2 sal şûnde Mahîto bi bavê xwe re li cem xaltiya xwe bi cih dibe û hîn dibe ku xaltiya wî dê bibe "dayika wî ya nû". Lêbelê, xaltîka jixwe ducanî ye. Di bin bandora van hemû windahî û guhertinan de, Mahîto ber bi çivîkekî qehmanekî xerîb û birca balkêş ku tê bawer kirin ku lanetkirî ye tê kişandin. Rêvebiriya hunera bêhempa ya Miyazaki û estetîka berbiçav a Japonî ji temaşevanan re ezmûnek nostaljîk û kêfxweş peyda dike. Fîlm bi serkeftî mijara dualîteya di navbera cîhana rast û cîhana efsûnî de bi kar tîne. Lêbelê, di vê fîlmê de, cîhana rastîn rolek dramatîktir dilîze. Fîlm balê dikişîne ser pêvajoya “şînê” ku mirov bi zehmetî pê re mijûl dibe. Mijara şînê bi awayekî sembolîk tê destgirtin. Mirovê winda ji bo yê windaker mezin xuya dike, lê qet li wir nîne. Dibe ku analojiyek hebe ku vê pêvajoyê baştir rave bike? Temaşekirina xeyala bêsînor a Miyazakî bi çîrokeke melankolîk û tarîtir ji bo min bû serpêhatiyeke jibîrkirî. Tê gotin ku ev fîlm şopên zarokatiya derhêner hildigire û bi rastî jî dibe ku ev fîlm fîlma "dawî" ya Miyazakî be. Ji ber vê yekê mirov çawa bi dawiyan re mijûl dibe?