1. Gelo mirov tola xwe lê bihêle an jî jê bistîne? Heyfa xwe jê nahelîn, An jî bîr bikin?
Di têkiliyan de carcaran mirov lê rastî hin kesan tê, mixabin beşek ji wan xism, merivên nêzîk in, ji te ra derewan dikin, bi çorsî tinazan xwe bi te ra dikin, bi navûnûçikan bangî te dikin, tevdigerîn ku tu yekî/ê ehmeq î, bi kiryar û gotinan de tu fam dikî ku ji dil da dixwazin ku tu nikarî tiştekî bike.
Ku meriv dûçar bû bi tevgerek, kiryarek an jî axafinek çorsî û nêtxerab, an jî bi gotinên derewîn hat xapandî, an jî te kirin mîrovekî xêvik, debeng divê mîrov çi bike?
hin kes jî dibêjin divê bi teqez heyfa xwe hilinîn, birik bibin ku rik hêsta tolhildanê zindî dike.
Hinek din dibêjin bîr bikin bibexşînin, tolhildana herî xweş bexşandin e, borandina jiyanek rêkûpêk e, ku jiyana tê baş bû, li gorî nirxên wan, tolhilanîn ev e.
Her roj meriv ket li pey, dû tolhildanê mêjîyê meriv nexweş dibe, bi fikrên toksîtî, xwe jehr dike demekî dirêj.
Bona her her kesî ne rast bibe jî divê meriv bîr nake lê nakeve dûvê jî bona hilanîna heyfê, jiyanê xwe bidomîne, her tim bi fikirîna navxweyî de xwe jehr nake. Bi kar anîna peyva “dê biteqîze” derman e, ji derûnî ra xweş tê. Divê meriv hewl bide da ku xwe bigîhînî wê astê. Dayîna hêsta “ ez te nakim tu tiştî” yek bijarteyek e bona wan kesan e.