1. ew têgeh e ku ji bo kesên mirî, rehmetkirî tê gotin. lê kurdên bakurî vê têgehê bi awayekî şaş dixebitînin. têgeha hanê ji soranî ve ketiye kurmancî. di zaravayê soranî de 'xwedê', 'xwe' ye. ango em rasterast bêyî ku li wateya wê hûr bibin, wegerê dikin. jixwe diyar e ku mariv nikare here dilovaniya xwe ji ber ku dilovan û dilovîn xwedê ye û mariv jî diçe dilovaniya xwedê..

2. yek ji wan term û têgehan e ku vê paşiyê wekê gelek term û têgehên din bi destê zimannezananên kurdî ji bo vegotin û ragihandina mirina -jiyana xwe ji destdana- kesekî tê bikaranîn..



(bnr: çû ber rehma xwudê)

(bnr: çû ser rehma xwudê)

(bnr: emrê xwudê kir)

(bnr: mir)

(bnr: xwudê kerema xwe pê re kir)

3. (bnr: gihaşt dilovaniya xwe)

4. Em li farqîna amedê dibêjin "rehmet kir".

(bnr: rehmet kirin)

5. Yekî got:

Oldar dibêjin: çû ber dilovaniya xwedê.

Bêol dibêjin: koça xwe ya dawî kir...

Serkundir dibêjin: "Çû ser dilovaniya xwe..."

6. (bnr: jiyana xwe ji dest da)

7. ji vê dinyayê siwar bû û çû ya dî *