7. Yek ji tiştên fantastîk e ku ji demên zaroktiyê di bin hişê min de maye. Li cihê hatibûm dinê gur û tebayên çolê pirr bûn. carnan zarok wenda dibûn yan xeber ji kesekî ji bo qirş û qalan an ji bo pincarê, nêçîrê çûyî çol û çiyayan nedihat. nas û dost, piştî vê hayilbûnê bi tirs û meraq diketin ser rê û dirban. Pê re ji neçariyê hawara xwe bi Xwedê dianîn. Çend rûsipî û mela diciviyan û bi xwendina duayên ecêb devê gurê girê didan da ku gur zirarekî nede wî mirovî. Li gorî kurtepistiyên nav jinan digeriya ev dua digihîştin meqsedê xwe.