21. Dema ku ji dayikbûnê heya mirinê ye. Parçeyek ji temenê gerdûnê ye ku her kesek ya xwe dibuhurîne. Bi Hezara cûreyên wê hene lê ya ku jê hez dikim jiyana bindestî ye. Lê belê ne bindestiya ku têk diçe, ew bindestiya ku giştî gel li hemberê wê dertê û paşê desthilata xwe bidest dixe ye ya ku jê hez dikim. Ji ber ku bindestê armancekê dide mirov, hêza tekoşînê di mirovan de diafirîne.

Ger bindestî tunebûna dê ehmedê xanî bi rista " bila xelk nebêjin kurd bê esl û bê merîfet in" dest bi tekoşîna çandî nekira. Kesên li pey wî hatin jî heye ku vêya nedomandina. Heye ku minê ewqas ji zimanê xwe hez nekira, heta minê li tirşikê nenivîsandina an dê kesî tirşikê ava nekiribûna. Stranên me ne ewqas bi bandor bûna, menê halê feqîr, jar û bindesta nizanibûna..

Yanê bi rastî jî ev bindestî û zordarî hêza tekoşîn û armancekê dide mirov. Li hember tunebûn û tune hesibandinê mirov dixe nava tevger û hewldana ji bo gelê xwe. Lê belê ev yek li hemû kesa heman bandorê nake. Hin kesên ku li ber vê zext û zordariya xwe ranagrin û asîmîle jî dibin. Lê her çi jî bibe min jiyaneke azad ya bê ked hatiye dayîn, bi jiyaneke bi te`b û keda xwe bi zorê serbestî û azadî hatiye standin nedida...