4. Bangkirina dest pê kirina nimêjê ye. Îro wekî mêvan ez û çend hevalên xwe çûn cimaeteke dînî, hevalekî min berpirsyarê wê bû û wî bi zorê go ilim hûnê werin. Wer hasil em jî rabûn çûn. Şixsê me em di ser nimêja eşa de çûne. Me rabû destmêja xwe girt û ketin sefa. Wî go tu qamet bînê yê din go tu qamet bîne û hat li ser min sekinî. Go tu li yûrdên feto mayî, tu zanî qametê bînî. Wele min dest pê kir, di nîvî de ji bîra min çû* hevala alî min kir û min bi hawekî bi dawî kir.

Piştî nimêjê melayek wan pirtûka seîd nûrsî xwend û weza da. Ji wazê wî cahiltî difûriya. Min çend cara midaxale kir lê hevala min hişyar dikir. Ji xwe wazên wî jî bi tirkî bûn.

Piştî xwarinê dîsa edeteke ku ji fetociya aşîna me, ecînê anîn. Paşê çay û şêranî. Tabî em mêvanên taybet bûn. Em çûn li jûra hevalê min rûniştin û digel dendikê gula me dest bi fesadiyê kir. Berî ku ji wan biqetim, barê kerekî pirtûkên seîd nûrsî jî dan min. Temiya xwendinê li min kirin lê niha xwe li ber agirê wê germ dikim*