12. "Eger dijmin kelehê dagir bike û em li qada şer bimirin ji tîbûnê çêtir e! Ezîz, ez ji bo ku ez li çiyayên bilind azad bijîm hatime dinyayê. Ev meseleya rûmeta me ye û tu carî vê rojê ji bîr nekin.”

Emirxan Lepzerîn

Emîrxan Lepzerîn ferman da ku jin û zarokan ji kelehê derxin. Jin û zarok bi rêya tunelê ji qesrê derketin. Emîrxan Lepzerîn berê xwe da lehengên Kurd ên qehreman û got,"em teslîmî Şah nabin û em ê bi şeref şer bikin". wî cara dawî bang kir.
Deriyê kelehê vebû û hejmareke hindik ji şervanên kurd bi mêrxasî êrişî artêşa 40 hezarî ya Sefewiyan kirin. Ruhê şervanên Kurd tevlî çiyayan bû... şervanê dawî yê di kelehê de weke ku hatibû plankirin keleh teqand.

Ji xeynî xirbeyên kelehê û bi hezaran leşkerên Sefewî yên mirî, Şah Abbas re tiştek nema.