1. 1. Mirov bona belingazî, xwelîserî an jî pêrîșaniya xwe dibêje. Piștî babelot, ziyan, șewat, mirin... Hwd ê tê gotin.



- agir kete mala min, ooyy min rebenê, min pepûkê, min evdalê , min xwelîserê.



Tișta min fêhm nekirî ew e ku, çima ji bedêla "ez" , "min" tê gotin.



2. Wateya din jî weke di peyameke xwe de nivîkarê hêja shorbevan jî gotî,; di rewșa ecêbeke mezin de ti peyv nînin ku werin gotin ji xeynî "min rebenê" an jî "rebenê ".



3.(bnr: ez rebenê xwidê) Bêgunehî, ne sûcdarî tê diyarkirin.

- ev hemû fêil û finasên te ne, ne wilo qermiçyo!

-ez rebenê xwidê me. Ti sûcê min nîne wila.