1. duh şev ez razam, saeteke din ez li ber tevza milê xwe hişyar bûm..
pêşiyê hişê min tam li serê min nebû min got çiqa çi bûye ez tirsîyam min go qey ez ferç bûme.
milê min zehv giran bibû û hêta min jî hinekî kişîyabû.
zimanê min jî baş nedixebitî û mêjiyê min nikaribû hişyariyan bide bedena min :(
ez bi zorekî nav nivînan derketim, nîv alî nîv alî li nav guhê dîwaran ketim, min ancax xwe avête korîdorê.
xûşka min hişyar bû, min gotê da ez ferç bûme :( ziravê wê qetiya, ewa hişê wê çû, zimanê wê kişîya.
min bi wî halê xwe va ewa sekan kir, lembe vêxist, bizorekî rûniştim, ewê ji min ra ov anî, ez hinekî hatme li ser hemdê xwe.

paşê êşa milê min hê nîv saetî jî dewam kir..

ez di vê demê da zehv tiştan fikirîm..

em degera bedena xwe nizanin.
halê kesên ferç zehv zor e :( xudê nîşanê kesî nede