1. hinkûf jî tê gotin.
hinkûfî an jî mikûfî.
muhatab, dengîbûn, ast.

mînak:
di wê civînê da keseke hinkûfê wê tunebû ku bikaribe rabe caba wê bide.

mînak:
kuro ca hişê xu hilde serê xu lê binhêre tu va ew qîzika dînik hûn mikûfê hevdu nîn in evî bibîne idî. tu yekî hişmend î ew badînkî ye.