5. Lawikek ku di kafeyeke de dixebitî hebûye. Gava mûşterî kola sîparîş didane jê ra digotine “ez şûşeyek qolayê dixwazim” lê ew xebatkar lê vedigerandiye digotiye “ hûn di bilevkirinê de çewt in, gotina “qola” ne rast e, ya rast “coca cola” ye, wiha têt nivîsin, dîsa “coca cola” têt xwendin.” digotiye û sîparîşê dianiye.
hin caran mûştekî ji bona bersîva xebatkarî ra hêrs dibûne û digotine “tiştê ku dikim nakim nikarim wek “ kola” ,“caca cola” bi lêv bikim. qola heyran qola!”
Xebatkar hingê xemgîn dibûye li ber xwe diketiye.
Rojeke disa li ser bilêvkirnina kolayê gengeşiyek sivik derketiye bi mûşretiyek ra.
Mûşterîyek jê ra gotiye “tiştê ku dikim nakim nikarim wek kola an jî “coca cola” bi lêv bikim. qola heyran qola” gotiye. ez qolayeke dixwazim.
Xebatlar edî xwe negirtiye “tiştê ku dikim nakim nikarim wek qola bilêv bikim. “Coca cola” heyran “coca cola” hûn fam nekin, navê min cevat e, ku we c’ê kir q’ê, hingê navê min cevat dibe qevat.