1. Wedeyek e ez li Wanê me. Berê paceya min li daristanekî biçûk e. Ev daristana bûye stargeha hemû qijikên Wanê. Hin reş in, hin jî reş belek. Ji sibê heya êvarê pey nankê xwe ne! Serê sibê ez bi qije qija wan hişyar dibim, ez diçim ser kar ew jî li ser semayên wanê difirin û her difirin. Gava ku tarî dikeve erdê, qefle bi qefle ser malan difirin û paşê jî li ser şaxên darên çamê dilûsin. Dema ku serê xwe datînim balgifê dinêrim, çavên xwe ji min re diqirpînin. Û em radizên. Her çiqas hebûna wan kêfxweşiyekî bide min jî, dîsa jî ji wan ditirsim. Hewl didim şaşiyeki li cenabê wan qijikên mirûzkotî nekim. Slav û rêz qijiknoo!