11. Kêzikeke bela serê mirov e. Min herî zêde di nav canê pisîkan de dîtiye. Lê heta derbasî canê mirovan jî dibe û xwîna wan vedixwe. Wekî hevalê shorbevan jî gotiye bi hêsanî nayên kuştin. Min jî wexta wan zeft dikir min wan dixist nava avê û wan dixeniqand. Carina jî min ew bi nenûkên xwe dikir du perçe. (Xwedê min bibexşîne). Taybetiyeke van kêzikan jî ew e ku xwe dipengizînin û ji ber vê yekê jî mirov bi hêsanî nikare wan bibîne û zeft bike.