2. Bûyera ko çawa min bihîstîye wê çaxê agir ketîye kezeba min. Dest qirêjîya ku li mirovên reben û zarokan tên dilê min gelekî dêşîne.
Lê li vê merselê de hûrgilîyek genî heye ko ji alî dê û bav ve rêya tehdê hatîye vekirin. Êdî dilê min ji van xelkên Tirkî dixele! Xwedê ayê wan zarokan ji wan re nehêle û rebbî ên wilo bela nefilitin!
Dema derdikevim derve êdî bi hezar tirs û ramanên xirab di dilê min dibişkive. Û wek ko nivîskarê jor jî gotîye, çi hewcêye meriv bizê û nav ewqas bêîman û şeytanoka delalika dilê xwe berde?