min van rojan çend caran dî jî ev hevok bi kar anî: "dewleta komara tirkiyeyê ez ji akademiyê derxistim, kurdan jî ez ji akademîsyeniyê derxistim!"
cihên wek weqfa îsmaîl beşîkçî û weqfa mezopotamyayê carek be jî ne vexwendin û ne jî tevlî tu xebat, proje, lêkolîn, komîsyon û partiya lahmacûn a akademîk kirin. her wiha kes me venexwîne sempozyûmên akademîk ên li ewropayê tên lidarxistin, spas ji xwedê re! belê hecî û xuşkan, şerm e ez bibêjim li bakurê kurdistanê ez yekem kes im ku di warê ziman û wêjeya kurdî de doçentiyê wergirtiye. lê ne kurdolojiya dewletê min qebûl dike, ne jî -hevalê wê yê hêja- kurdolojiya weqfan. ez akademîsyenê êş û kederê me!
derdora nûbiharê nivîsandina dîroka "bêterefiya derewîn" didomîne. kurdên maqûl û meqbûl. kovara nûbihar akademî deh salî bûye û sempozyûmekê li dar dixe. dema meriv ji akademiyê tê avêtin, ev tê wê maneyê ku ev begleran meriv êdî wek akademîsyen nahesibînin. sempozyuma ku di sala 2015an de li dar xistin ji bilî min ji her kesî re li zanîngeha artukluyê dawetname şandibûn!
ji edîtorên profbûyî yên kovarê abdurrahman adak, min îxbarî rektorê wê demê kiribû. hayrullah acar jî dema ku ne li bajêr bû, bi tesdîqkirina "min dît, ez dipejirînim" rapora sûcê ku der barê min de hatibû amadekirin îmze kir. (min ev rapor bêyî îmza bikim kir girover û şand ji wan re dîsa.) paşê li hev kom bûn û çend kesên din ji heman rektorî re îxbar kirin û gotin, "ew nimêj nakin". di dawiyê de wek hemû kom bi rektorê ku em îxrac kirin re bûn heval. ew kesên xwedî exlaqê akademîk, însanî û olî.