1. Weke ku navê wê li ser, gotûbêjeke ecêb e.



Berî niha heftîyekê li nêzîkî me dikaneke cix kofte vebû. Xwidyê wir yekî dora 50 salî ye. Bi şevê ji bo porsîyonek kofte ez çûme wir. Ev gotûbêj di navenda me de derbas bû:



Ez : ser xêrê be cîran . karê dikanê çawa ye. Gel hînî vir bûye?

Ew: xwide ji te razî be. Bele gel tê. Em jî hînî şixul bûn îda.

Ez : tu ji kûyi?

Ew: ji çankiri me. Tu?

Ez : ji şirnexê me.

Hinekî sekinî ma û got: tişta girîng mirovahî ye. Heke ne mirov be bira jî be boş e. Heke mirov be herkez ji min re bira ye. (onemli olan. Insanlik. Kardeşim de olsa insan olmadiktan sonra boş ama insan olduktan sonra kardeşimdir herkes. )



Ez şaş mam !