1. Kuramê min behsa meseleke bavê xwe dikir. Di got wexta bavê min genc û șivan bû, rojekê piștî esrê razihabû. Roj diçe ava û șiyar dibe. Lê șev lê gerihabû, nizanîbû bê ka șev e an jî șeveq e. Rabû dikir ku pez derxê ji bo çêrînê. Ji wî ye ku berê sibehê ye. Malbata wî, Ji bo ku wî bidine bawerkirin mehîra li ser sifriyê șanî kirin. îda bawer kir.

Yanî di heyama berê de Xwarina êvarî her car mehîr bû. Ji bo wî bi êvarî bidin bawerkirin delîla wan mehîra li ser sifriyê bû.

Șev lê gerî yanî, rewșa piștî xewê ye ku Miho wext anjî tiștine dî șaș fêhm dike. Rastî û xew tevlîhev bûye.