2. ji ber ku hemû tamarên mirov ên hebûnê bi raboriya mirov ve girêdeyî ye û ji xwe jiyana mirov raboriya mirov e, ev yeka pir asayî ye. Emrê mirov her çiqas derbas be, ango mirov her çiqas kal û pîr be, ew qas parçeyeke hebûna mirov ji paş de dimîne. Ango raboriya mirov her diçe dewlemendtir dibe. Ji ber wê mirov xweziya xwe bi tiştên kevn tîne û ev rewş gav bi gav girantir dibe. Yê bê serê me hemû kesan…