1. Ji kesên belengaz, hejar, feqîr, perîşan, jar, goyîn, nedar, belingaz re tê gotin.

2. Peyvekî di Strana berê ya dengbêjan de zahf derbas dibe.

3. li wîkîferhengê ji bo jêderka vê peyvê van raveyan hatiye kirin:



"Reben" bi maneya "keşîş, qeşe, abidên fileh" (inglîzî: monk) ji aramî "reben" tê ku maneya "mezinê me" dide (bide ber erebî: "rebbena" = xwedayê me, rebbê me) û hevreha "reb" (xweda) û "rebbî" (serekên dînî yên cihûyan) e. Forma wê ya mê jî "rebene" ye. "Reben" bi maneya "perîşan, belengaz, şerpeze, jar, hejar" jî divê ji wê be ji ber ku "abidên fileh" wek yên misilman jî (derwêş, sofî, feqî) wek kesên feqîr û jar tên hesibandin. Bo hin peyvên din jî yên deynkirî ku ji wateya xwe ya bingehîn dûr ketine, binere: bedew, cindî (bi maneya keşxe)



(bnr: agahiyên ku piştî bihîstin deh sal ji emrê mirov diçe)

4. peyva ku wiha jî bikartê;



ez rebena teme/ di wateya qey ez pir heyrana teme/hewceyî teme



ez rebenim/ vê wateya hanê dide meriv şermdike lê binihêre tiştekî pir bê ecibandin an meriv lê ecêb bimîne û edî peyv nemînin ku meriv ew xweşikbûnê bide nîşandan ev gotin vê xweşikbûnê dide nîşandan.