1. bi gelemperi cîhê ku bi dîwaran ve dor lê hatiye girtin û ser jî serbankirî ye. xêncî wê bêguman ji bo ketin û derketinê, valahiyek di navbera dîwaran de heye. yanê ji bo mirovan cîhê ku di tê de star dibin, xwe li hember berf û baran û sermê û heywanên hov diparêzin e.



lê ji bo avahîsazan maneya wê zêdetir berfireh û tevlihev e. mijara bingehîn a lêkolînên avahîsaziyê ye. ji bo avahîsazan, bi nêrînbeke felsefî ve, avahî ne tenê cîhê dorpêçkirî ye. bi vê nêrînê ve, sîya darekê jî avahî ye. agirê ku gêrilayên serê çîya derûdor rûdinin û xwe germ dikin jî avahî ye.

2. avayî jî tê gotin ji avakirinê tê tiştê ku ava dibe/bûye, tê çêkirin/çêbûye, tê lêkirin û lêbûye. xanî, bînayî û tiştê wisa.