1. Hesta herî dijwar ku dine mirov, mirov kîrê wê nabîne...

Pirê caran dibe nîşane û sembola evînê...

Kulêê!

2. (bnr: kul û kulîlk)

3. sernavê du helbestên dilbikul yên rênas jiyan e..

(bnr: bê)

(bnr: stêrka bêçirûsk)

4. kul bikeve mala neyar!

5. rênas jiyan sê helbest bi vî navî nivisandine di "janya" yê de..

6. wateyek wê: bi tirkî weke zehir

mînak: -ez birçî me, lê te şîv çênekiriye.

- kulê bixwe!! ez şîvê mîvê çênakim.



jinbiraya min a pasûrî vê wateya wê bikartîne. dema behecîbe û hinek ji wê çêkira şîv an firavîn an jî taştê dixwaze, ew dibêje 'kulê bixwe'. *

7. (bnr: kul ketî nêv de)

8. hin caran li ser dilê mirov, kulêk derdikeve.

ev kul evîn e.

her demê ku, dil diavêje, kulê ser dilê mirov jî diêşe.

9. Kul
Yanî birîn. Wek gewenda jî gotiye navê duyem ê evînê.
Barîna bîranînan. Dibên kul ji wira dizê. Ji wê birînê. Wisa

10. Kul tune. Mirov dikare hertim şad be. Lê belê divê di hişê xwe de malê dinyayê an ji derdên dinyayê mijûl nebî. Ketek nan şûşeyek av hebe bes e ji bo bextewariyê.

11. bi tirkî; ebd, benî, bende, aferîdeyên ku ji aliyê xwudê ve hatine afirandin.
tirk bi taybet tirkên bajarî û xwendî yên salmezin dema bi nefsbiçûkî behsa xwe ji yekî re dikin, dibêjin ''kulunuz'' an ''bende+niz'' bi kurmancî jî ji bo vî halî dibêjin ez+benî.