1. fêkiyek ji xwezayê ye. li çiyayan çêdibe û bihar û havînan tê berhevkirin. fêkiya wê ter e. mirov tûşalê wê diqeşîre û dixwe. tama wê avî û carina hinekî tirşik e. bi tirkî jê re yayla muzu tê gotin. dema ter û taze bin, mîna xiyar û qetikan, xwarina wan xweş e.
Here lînkê

2. Em ribas dibêjin. Tamê wî xweş e û ne bihaye jî. Di devokan de weke ribaz, rêbaz, rêwas, rêwas, rêvaz, ribêz, rimbêz jî tê bi lêv kirin.

Gava bi tirkî hevalekî minî wanî got tu uçkunê dizanî. Min jî got ku ella ellaaa ev çi navekî ecêb e, çiye gelo? Pê re go uçkun, yayla muzu, ışkın filan û bêvan. min derxist ku ribas e lê çava derxist êdî nayê bîra min.

Bixwin, pê bidin xwarin.

3. Em jê ra dibêjin ribês. ez zehv lê hez dikim. Tehma wê tirş e. Mizgîniyrke hatina biharê ye xweza dide me.
niha li cem me (agirî) kîloya wê 10 lîra ye.

Dibêjin gele nexaşiya ra derman e.

herwisa li wanê jê ra dibêjin ûçkûn.
barikem ûçkûn tirkîtî ye. uçkun.

4. Gava ne biha bû belku tam dema wî de ne biha ye. Ji ber ku zêde ye di dema derketina wî. Ev yek û nîv sale ez naxwim dibe ku bihaye vêga.

5. li colemêrgê ji vê giyayê re hakkari muzu dihat gotin, min jî cara ewil li colemêrgê xwaribû, piştî çend wesf û pesnan min devê xwe lê da qasî tê pesndan ne xweş e meriv wek ku qayîşê bicû ha bicû